مدیریت دانش
دانش یکی از دارایی های مهم هر سازمان می باشد پس کسب ، ذخیره سازی و بکارگیری آن مهم است . مدیریت دانش به کسب یا خلق دانش ، ذخیره سازی و حفظ دانش ، بروزرسانی دانش ، انتشار دانش و استفاده از دانش هر جا که نیاز می باشد اشاره دارد.
دانش از طریق منابع داخلی و خارجی جمع آوری می شود . سپس بررسی شده ، تفسیر شده ، پالایش شده و در آنچه که بانک دانش سازمانی نامیده می شود ذخیره می گردد . هدف اصلی از بانک دانش سازمانی باشتراک گذاری دانش می باشد . باشتراک گذاری دانش بین کارمندان ، مشتریان و شرکای کسب وکار باعث بهبود خدمات به مشتری ، حل مشکلات سازمانی ، کوتاه تر شدن زمان تحویل و افزایش همکاری های بین کسب و کار و شرکایش می شود . همچنین دانش را فروخت و یا با دانشی دیگر مبادله کرد.
انواع مدیریت دانش
دانش سازمانی در 3 منبع وجود دارد :
- سرمایه انسانی : شامل دانش ، مهارت ها و خلاقیت کارمندان می شود
- سرمایه ساختاری(سرمایه سازمانی) : شامل ساختار و فرهنگ سازمانی ، فرآیندها ، امتیازات و قابلیت بکارگیری دانش از طریق اشتراک گذاری می شود
- سرمایه مشتری و شریکان : شامل ارتباطات بین سازمان با مشتریان و شریکانش می شود
وظایف اصلی مدیریت دانش
- خلق دانش : دانش زمانی که کارمندان راه جدیدی برای انجام کاری پیشنهاد می کنند و یا دانش فنی را بهبود می دهند ایجاد می شود
- کسب دانش : دانش ارزشمند موجود باید شناسایی شود و بروشی منطقی ارائه گردد
- پالایش دانش : دانش جدید باید در زمینه قرار گیرد . در اینجا باید درک انسانی با توجه به حقایق روشن کسب گردد.
- ذخیره سازی دانش : دانش مفید باید بفرمت مناسب در مخزن دانش بگونه ای که قابلیت استفاده توسط دیگران را داشته باشد دخیره شود
- مدیریت دانش : دانش موجود باید بروز نگهداری شود. دانش باید مورد صحه گذاری قرار گیرد و در صورت نیاز بروز شود
- انتشار دانش : دانش باید بفرمت مناسب موجد باشد تا هرکس که مجوز دسترسی به آن را دارد در هر مکان و هر زمان به آن دسترسی داشته باشد